“If you judge people, you have no time to love them”. – it truly is a quote to live by, and is one of the many wise words shared by Mother Teresa, who was born on a day like today, back in 1910.
Mother Teresa is a person we all have heard of, but how many of you know her story? A true giver at heart, Mother Teresa dedicated her life to serve the poor and the feeble, the ones who were neglected and the ones who were deemed as outcasts. Read on to find out more about a lady who should be an inspiration to all.💫
Anjezë Gonxhe Bojaxhiu, later known as Mother Mary Teresa was born in North Macedonia on the 26th of August, 1910. When she was a little girl of only twelve, she became inspired by the stories about missionaries, and by the age of eighteen, Teresa joined the Sisters of Loreto and moved to Ireland. This was the last time Teresa saw her family.😥
In the year 1929, Mother Teresa moved to our neighboring country, India where she started teaching in a school. Teresa noticed how much the people of Calcutta(now Kolkata) suffered, and decided that her calling was to serve the poor. Mother Teresa believed that by living among the poor, she could truly feel their suffering and could serve them even more.
Mother Teresa opted to wear a simple white saree with a blue border, truly embracing the Indian culture. From here on Mother Teresa became a light for the poorest of the citizens of Calcutta. She did not stop there though. In the year 1950, Mother Teresa founded the ‘Missionaries of Charity’. Its goal was to treat “the hungry, the naked, the homeless, the crippled, the blind, the lepers, all those people who feel unwanted, unloved, uncared for throughout society, people that have become a burden to the society and are shunned by everyone”. After getting basic medical training, Teresa went into the slums of India, to treat the poorest of the poor for free.
Mother Teresa opened her first hospice in 1952, where the poor were given medical treatment, and if they were on the verge of death, her goal was to give them a place to pass away in dignity. She wanted to give everyone a “beautiful death”, no matter the religion or caste you belonged to.
In the year 1979, Mother Teresa was awarded the Nobel Peace Prize for her hard work and dedication for treating the poor and the feeble. She donated the huge sum of money that was awarded to her to the poor people of India, saying that earthly rewards were not important to her. ☮
In the latter part of her life, Mother Teresa fell ill numerous times, catching pneumonia and getting several heart attacks.
A little fun fact – An exorcism was done on Mother Teresa as the Archbishop of Calcutta presumed that she might be under the devil’s attack.👻🙊
On September 5th, 1997 Mother Teresa passed away, and the government of India granted her a State Funeral, in respect of her service to the poor of India. Mother Teresa was a definition of a person who put service beyond herself and in the year 2016, the Catholic Church canonized her as a Saint.
A role model to all, Mother Teresa also showed that being a woman is not weak, and selflessness only brings satisfaction. Here’s to all of you too, for volunteering to help the community and spreading the message of this astounding character! And always remember her great words, “Spread love everywhere you go. Let no one ever come to you without leaving happier.” ❤
ජීවත් වීමේ කලාව ආදරයෙන් අරුත් දැක්වූ තෙරේසා මවුතුමිය 1910 වසරේ අද වැනි දිනක මෙලොව එලිය දුටුවාය. තම හදවතින්ම, සැබෑ අවශ්‍යතාවයෙන් පසුවූ අසරනයන්ට මනුශ්‍යත්වයේ නාමයෙන් පිහිට වූ මෙම ශ්‍රේෂ්ඨ කාන්තාවගේ නම අසා තිබුනත් ඇගේ කතාව නොදන්නා ඔබට මෙම ලිපිය කියවීම සැනසුමක් ගෙන දෙනු නොඅනුමානය.
Anjezë Gonxhe Bojaxhiu යන නමින් උතුරු මැසිඩෝනියාවේ උපත ලද තෙරේසා මවුතුමිය වයස අවුරුදු 18 දී තම ගිහි දිවියට සමුදී ලොරේටෝ කන්‍යා සොයුරියන්ට එක්වී අයර්ලන්තයට පිටත් වූවාය. වර්ෂ 1929 දී තෙරේසා මව්තුමිය අපේ අසල්වැසි රට වන ඉන්දියාවට ගොස් එහි පාසලක ඉගැන්වීම ආරම්භ කළාය. කල්කටාවේ ජනතාව කොතරම් දුක් විඳිනවාදැයි දුටු ඇය, ඇයගේ කැඳවීම දුප්පතුන්ට සේවය කිරීමට බව තීරණය කළාය. තෙරේසා මව්තුමිය විශ්වාස කළේ දුප්පතුන් අතර ජීවත් වීමෙන් ඇයට ඔවුන්ගේ දුක් වේදනා සැබවින්ම දැකිය හැකි බවත් වඩා හොඳ සේවයක් කළ හැකි බවත්ය.
මූලික හෙද පුහුණුවක් ලබා ගැනීමෙන් පසු ඉන්දියාවේ දුප්පතුන්ගෙත් දුප්පතුන් ජීවත්වන මුඩුක්කු වලට පවා ගොස් තෙරේසා මවුතුමිය ඔවුන්ට නොමිලේ ප්‍රතිකාර කළාය. මරණාසන්න ව සිටින දුප්පත් අසරණ රෝගීන්ට නිදහසේ අවසන් හුස්ම හෙලීමට ස්ථානයක් සකසාදීමේ අරමුණින් තෙරේසා මව් මවුතුමිය 1952දී තම ප්‍රථම සත්කාගාරය ආරම්භ කළාය.
සමාජයෙන් කොන් කර දැමූ ලාදුරු සහ ඒඩ්ස් ආදී රෝගයන්ගෙන් පෙලුනු රෝගීන් පවා සමීපව ඇසුරු කරමින් ප්‍රතිකාර කිරීම නිසාද තෙරේසා මව් මවුතුමිය සැමගේ ආදරය ගෞරවය දිනා ගත්තාය. දුගී ජනයාගේ සුභ සිද්ධිය වෙනුවෙන් ඉටු කළ මහඟු සේවය හා කැපවීම වෙනුවෙන් තෙරේසා මවුතුමිය 1979දී නොබෙල් ත්‍යාගය හිමි කර ගත්තාය.ලෞකික සැප සම්පත් හා ධනය ඇයට අවශ්‍ය නොවන බව අවධාරණය කළ මෙම උතුම් විදේශික කාන්තාව ඉන්දියාවේ දුප්පතුන් වෙනුවෙන් මිල මුදල් සම්භාරයක් පරිත්‍යාග කළාය.
තම ජීවිතයේ අවසාන කාලයේ දී නිව්මෝනියාව හා හදවත් රෝග වලට නිරන්තරයෙන් ගොදුරු වූ තෙරේසා මවුතුමිය 1997 සැප්තැම්බර් 5 වැනි දින ඉන්දියානු රාජ්‍ය ගෞරවය සහිතව මෙලොවින් සමුගත්තාය. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම තම ජීවිතයට වඩා තමාගෙන් සමාජයට විය යුතු මෙහෙය මුල් කොට සැලකූ මේ මිහිබට දෙවඟන 2016 දී කතෝලික දේවස්ථාන වලින් සාන්තුවරයකින් පිදුම් ලැබීය.
සැමට පරමාදර්ශී චරිතයක් වෙමින්, කාන්තාවක් වීම හුදෙක් දුර්වල කමක් නොවන බව ද, පරාර්ථකාමී වීම සැනසුමේ රහස වන බවද ඇය ලොවට පසක් කර දුන්නාය. ස්වේච්ඡාවෙන් සමාජයට යහපතක් කිරීමට අදහස් කරන අපි සියලු දෙනාම ඇගේ අනුගාමිකයන් වන්නෙමු. ඉතින් මතක තබාගමු ඇයගේ වදන්…
“ඔබ යන සැම තැනම ආදරය පතුරවන්න. ඔබ වෙත එන සියල්ලන්ටම සතුටින් එන්නට ඉඩහරින්න❤”
அன்னை தெரேசா: பூமியில் ஒரு தேவதை
“நீங்கள் பிறர் பற்றி ஆராய்பவர் என்றால், அவர்களை நேசிக்க உங்களுக்கு நேரமில்லை”. – இது உண்மையிலேயே வாழ்வதற்கான ஒரு மேற்கோள், மற்றும் அன்னை தெரேசா பகிர்ந்த பல வார்த்தைகளில் ஒன்றாகும், அவர் 1910 இல் இன்று போன்ற ஒரு நாளில் பிறந்தார். அன்னை தெரேசா நாம் அனைவரும் கேள்விப்பட்ட ஒரு நபர், ஆனால் உங்களில் எத்தனை பேருக்கு அவரது கதை தெரியும்? அன்னை தெரேசா தனது வாழ்க்கையை ஏழைகளுக்கும் பலவீனமானவர்களுக்கும்,புறக்கணிக்கப்பட்டவர்களுக்கும்,வெளியேற்றப்பட்டவர்களாகக் கருதப்படுபவர்களுக்கும் சேவை செய்ய அர்ப்பணித்தார். அனைவருக்கும் ஒரு உத்வேகமாக இருக்க வேண்டிய ஒரு பெண்ணைப் பற்றி மேலும் அறிய தொடர்ந்து படிக்கவும்.
அன்ஜெஸ் கோன்ஷே போஜாக்ஷியு, பின்னர் அன்னை மேரி தெரேசா என்று அழைக்கப்பட்டார், ஆகஸ்ட் 26, 1910 அன்று வடக்கு மாசிடோனியாவில் பிறந்தார். அவர் பன்னிரண்டு வயதுடைய ஒரு சிறுமியாக இருந்தபோது, மிஷனரிகளைப் பற்றிய கதைகளால் ஈர்க்கப்பட்டார், பதினெட்டு வயதிற்குள் தெரேசா லொரேட்டோவின் சகோதரிகளில் சேர்ந்து அயர்லாந்து சென்றார். தெரேசா தனது குடும்பத்தினரை கடைசியாகப் பார்த்தது இதுதான்.
1929 ஆம் ஆண்டில், அன்னை தெரேசா எங்கள் அண்டை நாடான இந்தியாவுக்கு குடிபெயர்ந்தார், அங்கு அவர் ஒரு பள்ளியில் கற்பிக்கத் தொடங்கினார். கல்கத்தா (இப்போதைய கொல்கத்தா) மக்கள் எவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறார்கள் என்பதை தெரசா கவனித்தார், மேலும் தனது அழைப்பு ஏழைகளுக்கு சேவை செய்வதாக முடிவு செய்தார். அன்னை தெரேசா ஏழைகளிடையே வாழ்வதன் மூலம், அவர்களின் துன்பத்தை உண்மையிலேயே உணர முடியும் என்றும் அவர்களுக்கு இன்னும் அதிகமாக சேவை செய்ய முடியும் என்றும் நம்பினார்.
அன்னை தெரேசா நீல நிற எல்லையுடன் கூடிய எளிய வெள்ளை சேலையை அணிந்து, இந்திய கலாச்சாரத்தை உண்மையாக ஏற்றுக்கொண்டார். இங்கிருந்து அன்னை தெரசா கல்கத்தாவின் ஏழ்மையான குடிமக்களுக்கு ஒரு வெளிச்சமாக மாறினார். அவர் அங்கேயே நிற்கவில்லை. 1950 ஆம் ஆண்டில், அன்னை தெரசா ‘மிஷனரிஸ் ஆஃப் சேரிட்டி’ ஒன்றை நிறுவினார். அதன் குறிக்கோள் “பசியுள்ளவர்கள், உடுக்க உடை அற்றவர்கள், வீடற்றவர்கள், ஊனமுற்றோர், பார்வையற்றவர்கள், குஷ்டரோகிகள், தேவையற்றவர்கள், அன்பில்லாதவர்கள், சமுதாயம் முழுவதும் அக்கறையற்றவர்கள், சமுதாயத்திற்கு ஒரு சுமையாக மாறியுள்ளவர்கள் மற்றும் விலகியவர்கள் அனைவராலும்”. அடிப்படை மருத்துவப் பயிற்சி பெற்ற பிறகு, அன்னை தெரேசா இந்தியாவின் சேரிகளுக்குச் சென்று, ஏழ்மையான ஏழைகளுக்கு இலவசமாக சிகிச்சை அளித்தார்.
அன்னை தெரசா 1952 ஆம் ஆண்டில் தனது முதல் விருந்தோம்பலைத் திறந்தார், அங்கு ஏழைகளுக்கு மருத்துவ சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது, அவர்கள் மரணத்தின் விளிம்பில் இருந்தால், அவர்களின் குறிக்கோள் அவர்களுக்கு கண்ணியமாக கடந்து செல்ல ஒரு இடத்தை வழங்குவதாகும். உங்கள் மதம் அல்லது சாதி எதுவாக இருந்தாலும் அனைவருக்கும் “அழகான மரணம்” கொடுக்க அவர் விரும்பினார். தொழுநோய் மற்றும் எய்ட்ஸ் நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சையளிப்பதிலும், அவர்களுடன் நெருக்கமாக தொடர்பு கொள்வதிலும் அவர் புகழ் பெற்றார், அதே நேரத்தில் சமூகம் அவர்களைத் தவிர்த்தது. அனாதைகள், அகதிகள், குடிகாரர்கள், காது கேளாதோர், பார்வையற்றோர் மற்றும் அகதிகளையும் மிஷனரிகள் ஆஃப் சேரிட்டி கவனித்து வந்தது.
1979 ஆம் ஆண்டில், அன்னை தெரேசாவுக்கு கடின உழைப்பு மற்றும் ஏழைகளுக்கும் பலவீனமானவர்களுக்கும் சிகிச்சையளிப்பதற்கான அர்ப்பணிப்புக்காக அமைதிக்கான நோபல் பரிசு வழங்கப்பட்டது. பூமிக்குரிய வெகுமதிகள் தனக்கு முக்கியமல்ல என்று கூறி, இந்தியாவின் ஏழை மக்களுக்கு தனக்கு வழங்கப்பட்ட பெரும் தொகையை அவர் நன்கொடையாக வழங்கினார்.
தனது வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியில், அன்னை தெரேசா பல முறை நோய்வாய்ப்பட்டு, நிமோனியாவால் அகப்பட்டு,பல மாரடைப்புகளைப் பெற்றார். ஒரு சிறிய வேடிக்கையான உண்மை – கல்கத்தாவின் பேராயர் அன்னை தெரசா பிசாசின் தாக்குதலுக்கு ஆளாகப்பட்டிருக்கக் கூடும் என்று கருதி, அவர் மீது பேயோட்டும் நடவடிக்கை மேற்றக்கொள்ளப்பட்டது.
செப்டம்பர் 5, 1997 அன்று அன்னை தெரேசா காலமானார், இந்தியாவின் ஏழைகளுக்கு அவர் செய்த சேவையைப் பொறுத்தவரை இந்திய அரசு அவருக்கு ஒரு மாநில இறுதி சடங்கை வழங்கியது. அன்னை தெரேசா தன்னைத் தாண்டி சேவையைச் செய்த ஒரு நபரின் வரையறை மற்றும் 2016 ஆம் ஆண்டில், கத்தோலிக்க திருச்சபை அவரை ஒரு புனிதராக நியமித்தது. அனைவருக்கும் ஒரு முன்மாதிரியாக, அன்னை தெரேசா ஒரு பெண்ணாக இருப்பது பலவீனமானதல்ல, தன்னலமற்ற தன்மை மட்டுமே திருப்தியைத் தருகிறது என்பதைக் காட்டியவர். சமூகத்திற்கு உதவ முன்வந்து, இந்த அதிர்ச்சியூட்டும் கதாபாத்திரத்தின் செய்தியை பரப்பியதற்காக, உங்கள் அனைவருக்கும் இங்கே! “நீங்கள் செல்லும் எல்லா இடங்களிலும் அன்பைப் பரப்புங்கள். மகிழ்ச்சியாக இல்லாமல் யாரும் உங்களிடம் வரக்கூடாது” என்ற அவரது சிறந்த வார்த்தைகளை எப்போதும் நினைவில் வையுங்கள்.
Written By: Rtr. Azfa Mariyam (Director – PR 2020/21)
Sinhala Translation : Rtr.Sakuni Galappaththi ( Co.Editor 2020/21)
Tamil Translation : Rtr.Lathushanan Koneswara (Co. Editor 2020/21)
Rotaract Club of SLIIT 